Friday, January 24, 2003

واقعا که بشر طبيعت عجيبي داره.
يه نفر تا وقتي که تنهاست تقريبا تو هيچ اجتماع کوچکي محلي از اعراب نداره و از اونجايي که بقيه هيچ خطري رو از جانبش حس نمي کنن اکثرا با سردي برخورد مي کنن اما اگر اين يه نفر بشه دو نفر و يا کم کم تو محيط جا بيفته ؛ ديگه اوضاع کاملا تغيير مي کنه و اون سلاماي سرد وخشک تبديل ميشه احوال پرسياي گرم و چاکريم مخلصيم وغيره نکته جالب اينجاست که طرف اصلا به روي خودشم نمياره که تا چند وقت پيش محل سگم نمي گذاشت.
من اين تجربيات رو وقتي وارد دانشگاه شدم بدست آوردم و فکر مي کنم هر کسي به نوبه خودش تو زندگيش و به روشاي مختلف به اين نتايج مي رسه . نکته مهم اينجاست که فرد بتونه طرف مقابلش رو بشناسه و اون روابط گذشته رو فراموش نکنه.

joojoo || 3:15 PM||