Thursday, February 13, 2003

بلاخره ديشب در آخرين سانس آخرين روز برپايي جشنواره تونستم يه فيلم پدر و مادر دار
ببينم ؛يه فيلم آلماني به اسم تا وقتي پاهايم توان راه رفتن دارد ؛تا تا وقتي اين فيلم
نديده بودم باورم نمي شد که هنوز بشه از موضوع جنگ جهاني فيلم خوب ساخت
و از اون جالبتر اين بود که برعکس تمام فيلمايي که جنگ جهاني رو روايت مي کنن تو اين
فيلم شخصيت مثبت رو سربازاي آلماني داشتن .ماجرا در مورد يه اسير آلماني بود
که از اردوگاه کار سيبري فرار مي کنه و در واقع فيلم ماجراي اين فرار رو روايت مي کرد؛تو
يه قسمتي هم از ايران عبور مي کنه و تو همون قسمت يه افسر زمان ستم شاهي
رو نشون داد با کلي محاسن و تيپ نوراني که مثلا آدم خوبي بود! از ديگر قسمتاي خوب
فيلم اين بود که کارگردان سعي کرده بود نشون بده بر عکس اون چيزي که به نظر
مي رسه تمام يهوديا از آلمانها کينه به دل ندارن

joojoo || 3:56 PM||