پلاک ۱+۱۲

 
Thursday, January 29, 2004

وقتي به آدماي پير؛اونقدر پير که از راه رفتن هم عاجزند نگاه مي کنم ؛از زندگي کردن به هن و هن مي افتم.آخه ناسلامتي اون آدم پير دورنماي آيندمه؛تازه اگر خوش شانس باشم و جوون مرگ نشم!

Comments:
<$BlogCommentBody$>
<$BlogCommentDeleteIcon$>
Post a Comment


دوستان


ساراپري
گيلاس
المادريس
Cyberpunknow
پرتقالي
روياي نيلي
Eeternity
میدونم که اونجایی
این خانه سیاه است
Vanda!
ميگرن

farhad


قبيله ما



0
































This page is powered by Blogger. Isn't yours?