پلاک ۱+۱۲

Wednesday, January 21, 2004

نمي دونم چرا؛ ولي احساس مي کنم وقتي يکي باهام صحبت مي کنه و فکرو نگاهش جايي ديگست يه جور معصوميت خاصي تو رفتار و نگاهش هست؛جوري که کاملا ميشه بهش اعتماد کرد و روي حرفش حساب کرد.برعکس وقتي که يکي با تمام وجودش به آدم زل مي زنه و صحبت مي کنه آدم نا خودآگاه احساس مي کنه طرف مي خواد نظرشو به زور قالب کنه و باز ناخودآگاه آدم مي خواد تر بزنه به همون نظر طرف مقابل!

joojoo || 6:56 PM||

Comments:

<$BlogCommentBody$>

| # posted by (0) comments <$BlogCommentAuthor$> : <$BlogCommentDateTime$>

<$BlogCommentDeleteIcon$>

پلاک ۱+۱۲

	Wednesday, January 21, 2004 نمي دونم چرا؛ ولي احساس مي کنم وقتي يکي باهام صحبت مي کنه و فکرو نگاهش جايي ديگست يه جور معصوميت خاصي تو رفتار و نگاهش هست؛جوري که کاملا ميشه بهش اعتماد کرد و روي حرفش حساب کرد.برعکس وقتي که يکي با تمام وجودش به آدم زل مي زنه و صحبت مي کنه آدم نا خودآگاه احساس مي کنه طرف مي خواد نظرشو به زور قالب کنه و باز ناخودآگاه آدم مي خواد تر بزنه به همون نظر طرف مقابل! joojoo \|\| 6:56 PM\|\| Comments: <$BlogCommentBody$> \| # posted by (0) comments <$BlogCommentAuthor$> : <$BlogCommentDateTime$> <$BlogCommentDeleteIcon$> Post a Comment	فرستادن نظرات آرشيو دوستان ساراپري گيلاس المادريس Cyberpunknow پرتقالي روياي نيلي Eeternity میدونم که اونجایی این خانه سیاه است Vanda! ميگرن 0